Τα αρωματικά διαθέτουν αξιοθαύμαστες ιδιότητες καθώς επιδρούν ευεργετικά πάνω μας τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Οι θεραπευτικές ιδιότητες τους είναι γνωστές από την αρχαιότητα καθώς ο Ιπποκράτης είχε περιγράψει περισσότερες από 1000 θεραπευτικές ουσίες, όπου η πλειοψηφία τους ήταν φυτικής προέλευσης.  Ακόμη το άρωμα τους και η παρουσία τους στο χώρο είναι μοναδική. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά σε κάποια από τα δημοφιλέστερα αρωματικά καθώς είναι η κατάλληλη εποχή για να τα φυτέψουμε στο κήπο μας ή σε κάποια γλάστρα στο μπαλκόνι μας.

 

 

Δυόσμος

Το έντονο άρωμα των φύλλων του δημιουργεί μία αίσθηση φρεσκάδας. Η εποχή που ανθίζει είναι η άνοιξη και το καλοκαίρι όπου εμφανίζονται ροζ ή μοβ λουλουδάκια στις κορυφές των βλαστών του. Χρειάζεται ήπιο κλίμα, έδαφος με καλή στράγγιση και οργανική ουσία, πλούσιο πότισμα σε μεγάλη συχνότητα, ημι-σκιερή θέση και μπορεί να πολλαπλασιαστεί με διαίρεση και με μοσχεύματα.



Ο δυόσμος έχει τη συνήθεια να «απλώνεται» γύρω από το σημείο όπου έχει φυτευτεί, κάτι που δημιουργεί πρόβλημα στα φυτά που είναι κοντά του. Για να αποφευχθεί αυτό, καλό είναι να φυτεύεται με γλάστρα, από την οποία να έχει αφαιρεθεί ο πάτος με ένα κοπίδι και να τοποθετείται σε λάκκο λίγο μεγαλύτερο από το μέγεθος της γλάστρας. Το φυτό τοποθετείται στο λάκκο, σκεπάζεται με χώμα και ακολούθως ποτίζεται.



Θυμάρι

Το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει από άνοιξη έως και καλοκαίρι με πολλά μικρά άνθη ροζ ή λευκού χρώματος. Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως μπαχαρικό και ως φάρμακο λόγω των αντιβιοτικών και των αντισηπτικών ιδιοτήτων του. Χρειάζεται έδαφος με καλή αποστράγγιση, εύκρατο κλίμα, ηλιόλουστη θέση, αραιό πότισμα και πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα, παραφυάδες και σπόρο.



Απαιτείται μεγάλη προσοχή στη διαχείριση του σπόρου καθώς είναι πολύ μικρός. Για την καλλιέργεια του θυμαριού με σπόρο επιλέγουμε ένα σπορείο, τοποθετούμε ελαφρύ χώμα με καλή στράγγιση και σε κάθε θέση του σπορείου ανοίγουμε τρύπες. Σε κάθε τρύπα τοποθετούμε 2-3 σπόρους, σκεπάζουμε με χώμα και ποτίζουμε με ένα ψεκαστηράκι καθώς δεν πρέπει το νερό να πέσει με δύναμη και είναι απαραίτητο να κατανεμηθεί ομοιόμορφα.



Μέντα

Η μέντα μπορεί να επιβιώσει σε όλα τα κλίματα με προτίμηση στα ήπια. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι το μοναδικό άρωμα της και ιδανικά χρειάζεται γόνιμο έδαφος πλούσιο σε οργανική ουσία, ήπιο κλίμα, ημι-σκιερή θέση και τακτικό πότισμα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα.



Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και απωθεί μύγες, σκαθάρια, κάμπιες, μελίγκρα και αλευρώδη. Θεωρείται ότι έχει και αφροδισιακή δράση καθώς αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματος και την κυκλοφορία του αίματος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι ιδανική για την αποτοξίνωση των καπνιστών όταν σταματήσουν το κάπνισμα. Η δράση της είναι χωνευτική, τονωτική και αντιοξειδωτική. Βοηθά στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος καθώς καταπραΰνει την καταρροή και το βήχα.




Ρίγανη

Έχει κοινές απαιτήσεις σε εδαφο-κλιματικές συνθήκες με το θυμάρι και το φασκόμηλο και μπορεί να τοποθετηθεί σε μία ζαρντινιέρα μαζί τους όπου θα υπάρχουν πάντα φρέσκα για να χρησιμοποιηθούν. Για να γίνει αυτό επιλέγουμε μία ζαρντινιέρα 60 ή 80 εκ. και ανοίγουμε τρύπες, τοποθετούμε μία γεμάτη στρώση ελαφρόπετρας στον πάτο και προσθέτουμε γόνιμο χώμα καλής στράγγισης. Στη συνέχεια φυτεύουμε τα φυτά αφού αφαιρεθούν από τα γλαστράκια τους με μεγάλη προσοχή. Στο κέντρο πρέπει να τοποθετηθεί το φασκόμηλο και στις άκρες η ρίγανη και το θυμάρι. Συμπληρώνουμε με χώμα πιέζοντας με τα χέρια μας και τοποθετούμε τη ζαρντινιέρα σε σημείο με ηλιοφάνεια αφού το ποτίσουμε καλά.




Η ρίγανη ανθίζει το καλοκαίρι με λευκά άνθη και είναι συγγενής της μαντζουράνας. Εκτός από τις μαγειρικές της χρήσεις διαθέτει και ιδιαίτερες φαρμακευτικές ιδιότητες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό κλίμα, έδαφος με καλή αποστράγγιση, ηλιόλουστη θέση, αραιό πότισμα και πολλαπλασιάζεται με διαιρέσεις, καταβολάδες, σπόρο και μοσχεύματα.  


Πηγή: Οι 3 Κηπουροί