Θάμνος αειθαλής & ταχυαυξής, της οικογένειας των αποκυνίδων (Apocynaceae) που μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 5 και 6 μέτρα.

Στην Ελλάδα την συναντάμε και αυτοφυή (όπως και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου) καθώς είναι ενδημικό φυτό της Μεσογείου και της νoτιοδυτικής Ασίας. Το Αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας έχει καταγράψει 50 διαφορετικές ποικιλίες πικροδάφνης.

 

Θαμνώδης και δενδρώδης μορφή

Στη θαμνώδη του μορφή είναι ένας υπέροχος στρογγυλός θάμνος, με εύκολη φροντίδα, με μακριά σκούρα πράσινα φύλλα και αφθονία ανθέων, μερικές φορές αρωματικών, σε αποχρώσεις λευκού, ροζ ή αποχρώσεις του κόκκινου.

Στο φυτώριο διαμορφώνεται κατά βούληση, ενώ κατάλληλα "εκπαιδεύεται" ώστε να αποκτήσει σχήμα ωραιότατου δένδρου. Ως δέντρο έχει αναπτυχθεί επιτυχώς σε δύσκολες αστικές περιοχές όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι αυξημένη, με κακή αποστράγγιση, συμπιεσμένο το έδαφος και συχνή την ξηρασία... Διαμορφώνεται με κορμό, σε πολύκορμη ανάπτυξη ή με συμμετρικές διακλαδώσεις από ένα ύψος και πάνω για να αποκτήσει σφαιρική κόμη. Ανθίζει πλούσια ως δένδρο όπως και στην θαμνώδη της μορφή.

 

Απαιτήσεις

Φυτό που δεν θέλει σκιά, αλλά απαιτητικό σε ηλιοφάνεια, ανθεκτικό σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (συνθήκες καύσωνα....) και σε χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι -12 βαθμούς C. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, ακόμη και σε πτωχά αλκαλικά εδάφη στις Ευρωπαϊκές ζώνες 8,9,10 και 11 (αντίστοιχες του USDA Zoning).

Τα άνθη της πικροδάφνης είναι ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες με την ακόλουθη σειρά, με πιο ανθεκτικά τα λευκά άνθη και πιο ευαίσθητα τα βαθύ κόκκινα... ήτοι, λευκό> ροζ> μπορντό> κόκκινο> βαθύ κόκκινο...

Κλαδεύεται για ανανέωση, νωρίς την Άνοιξη κάθε δύο έως τρία χρόνια και όσο κουρεύεται στην κορυφή τόσο πυκνότερη κόμη αποκτά με ζηλευτή άνθηση... Οι νάνες ποικιλίες είναι καλύτερα να κλαδεύονται τον Φεβρουάριο μέχρι αρχές Μαρτίου σε οποιοδήποτε ύψος. Το κλάδεμα μεγάλων θάμνων πικροδάφνης, πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να μην "κακοποιείται" το φυτό με βαθιά κουρέματα κοντά στη ρίζα, γιατί με τον χρόνο το φυτό εξασθενεί.

Παραδόξως ανθεκτικό στην ξηρασία φυτό, αλλά τα πηγαίνει καλά με λίγο συμπληρωματικό νερό στις θερμότερες εποχές του έτους. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, δεν απαιτείται συμπληρωματικό νερό.

 

Αρχιτεκτονική του Τοπίου & Χρήσεις

Μπορεί να θεωρηθεί και ως εξαιρετικά σημαντικό δένδρο πόλης, και "φυτό" που προσφέρει πολλές λύσεις. Διατηρείται επίσης αρκετά καλά και σε μεγάλα φυτοδοχεία (για νησίδες δρόμων, πεζόδρομους, ταράτσες, χώρους καθιστικών, αυλές, υπαίθρια κέντρα διασκέδασης, χώρους παρκινγκ, παραθαλάσσιες ζώνες, κλπ). Η παρουσίατου φυτού, λόγω της πλούσιας ανθοφορίας του, παραμένει κυρίαρχη ολόκληρη την θερινή περίοδο μέχρι το Φθινόπωρο (από Απρίλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο).. Η πιο έντονη ανθοφορία παρατηρείται από τον Μάιο μέχρι αρχές Αυγούστου.

Κατάλληλο για έντονες "διαχωριστικού" χαρακτήρα γραμμικές φυτεύσεις, αλλά και για συστάδες σε μεγάλης κλίμακας έργα (πάρκα, οδοποιία, σταθεροποιήσεις εκτεταμένων πρανών και σε επεμβάσεις αντιδιάβρωσης, φυτοφράχτες, μοναχικές φυτεύσεις, διάταξη σε χρωματικές εναλλαγές μεταξύ τους, αλλά και σε συνθέσεις με άλλα καλλωπιστικά).... Λόγω του θαμνώδους χαρακτήρα, όταν την διαμορφώνουμε σε δενδρύλλιο συχνά πετάει παραφυάδες από την βάση του κορμού. Με το κούρεμα των παραφυάδων σε ορισμένο ύψος, μπορεί η εμφάνιση να είναι διττή (δενδρώδης & θαμνώδης) από το ίδιο φυτό. Όλα είναι ζήτημα διαχείρισης.

Στους κήπους και για μικρότερης επιφάνειας φυτεύσεις συνιστάται η επιλογή νάνων ποικιλιών θάμνων (0,50-1,50 μ. ύψος και άνοιγμα κόμης μέχρι 1,80 μ.), περισσότερο κατάλληλων για κατοικημένα τοπία λόγω του μικρού τους μεγέθους. Οπωσδήποτε λόγω της τοξικότητας όλων των μερών του φυτού, καλό είναι να φυτεύονται σε σημεία ώστε να μην έρχονται σε επαφή τα παιδιά. Οι αναθυμιάσεις από το κάψιμό ξύλου πικροδάφνης θεωρούνται επικίνδυνες (γι' αυτό και τα κλαδιά της δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν καυσόξυλα).